Ε.Π.Ο.ς

Εν θερμώ αντιδράσεις απ' όπου κι αν προέρχονται. Τί να πρωτοπρολάβεις να καταγράψεις; Τη μεταμεσονύχτια και ταχύτατη δικαιοσύνη της ΕΠΟ, η οποία έδωσε την αφορμή, για να γίνουν τα όσα πρωτόγνωρα (;) συνέβησαν στην Τούμπα ή την απουσία της ΕΠΟ στα όσα έγιναν;

Εν θερμώ και η είσοδος στον αγωνιστικό χώρο γηπέδου και μεγάλο το σοκ, που προκάλεσε η εικόνα ενός περίστροφου, που κατέχει κάποιος νόμιμα, αλλά παράνομα φέρει εντός γηπέδου και σε κοινή θέα. Γιατί, η κοινή θέα ήταν που υποτίθεται ότι σόκαρε.

Εν θερμώ και οι τοποθετήσεις των οπαδών-μπλόγκερς, καθ' ό,τι η ηδονή που προκαλούν τα shares δεν αποτιμάται μόνο σε ρευστό. Το ποίημα, ανάλογα με την ομάδα που υποστηρίζεις, περιλαμβάνει διαφορετικά λογάκια, προσαρμοσμένα στην κάθε περίσταση.

Εν θερμώ και η απόφαση για διακοπή του Πρωταθλήματος, γιατί είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος. Η Super League, ως η ψύχραιμη αρχή όμως, θέλει τη διεξαγωγή του προϊόντος. Η συγγενική σχέση ανθρώπων, βέβαια, σε συγκεκριμένα πόστα εννοείται ότι δεν εξυπηρετεί συμφέρον συγκεκριμένης απόχρωσης.

Εν θερμώ, τοποθετείται και ο τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα, που, όπως πάντα, είναι οι φίλαθλοι και οι οπαδοί. Η ηδονή είναι, επίσης, μεγάλη και το κέρδος μηδαμινό. Εάν ο κόσμος είχε το καθαρό μυαλό να αντιληφθεί πως πολιτική-επαγγελματικός αθλητισμός-χρήμα είναι ταυτόσημες λέξεις, ίσως και οι έχοντες θέσεις να σκεφτόντουσαν λίγο παραπάνω πριν μιλήσουν ή πράξουν. Ισως...

{Εννοείται ότι είναι απερίγραπτη η απέχθεια, που νιώθω, απέναντι σε κάθε λογής επικοινωνιολόγο ΠΑΕ, ο οποίος μέσω αναρτήσεων σε προσωπικούς λογαριασμούς ή επίσημες ιστοσελίδες, υποστηρίζει μόνο αυτά που τον συμφέρουν. Το παρελθόν δεν ξεγράφει ποτέ, αλλά η μνήμη του κόσμου είναι βραχύβια. Η σιγουριά, όμως, και η αυτοπεποίθηση που δίνει η "θέση", τεράστια...}

{Εννοείται πως είναι εξαιρετική και η λειτουργία της Εφορίας, αν και μόνο οι εκτός πραγματικότητας πίστεψαν ότι Κυριακή πρωί εκδόθηκαν εισιτήρια για παιχνίδι που διεξάγεται την ίδια Κυριακή}

{Εννοείται πως (την κάθε επόμενη μέρα) διαβάζοντας τα πρωτοσέλιδα ηλεκτρονικού και έντυπου Τύπου, αντιλαμβάνεσαι, μερικούς από τους λόγους, πως στην Ελλάδα δεν πιάνεις ποτέ πάτο. Πάντα θα υπάρχει και πιο κάτω}

{H απόφαση για τέλεση (με κόσμο) ποδοσφαιρικού αγώνα κατάφερε να θίξει τρεις ΠΑΕ (ΟΣΦΠ, ΠΑΟ, ΑΕΚ) και μία ΚΑΕ (Αρης). Σπάνιο, αλλά καταλαβαίνεις τί γίνεται γύρω σου...}

{Ο πανηγυρισμός του Ουάρντα, λέει, στο γκολ που πέτυχε κόντρα στην ΑΕΚ. Για τα ελληνικά media, η αναπαράσταση αυτοπυροβολισμού θεωρείται πανηγυρισμός. Ο Αιγύπτιος, υπό αυτό το πρίσμα, αποτελεί πηγή έμπνευσης και το ελληνικό ποδόσφαιρο πρέπει να νιώθει, κάπως, έτσι. Πυροβολημένο από κάθε περαστικό αθλητικογράφο, παίκτη, προπονητή, παράγοντα, επενδυτή}

{Εννοείται πως σε κάποιον ιδεατό κόσμο η φωτό του 27χρονου δολοφονημένου Σλοβάκου δημοσιογράφου, Ján Kuciak, θα κοσμούσε κάποια στήλη περί (ποδοσφαιρικής) εξυγίανσης}

Αφήνω τη φωτό να υπάρχει, γιατί οι απειλές (άμεσες και έμμεσες) είναι μονίμως υπαρκτές και ενισχυόμενες και στη χώρα που ξεγέννησε την ελευθερία του Λόγου.