Στο peak σας

Εχω συμφωνήσει με εκείνους, οι οποίοι λένε ότι ρίχνουν επίπεδο (όσο κι αν έχουν), προκειμένου να ασχοληθούν με ανθρώπους, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από εμμονή.

Δεν είναι και το καλύτερό μου να απαντώ σε τύπους, οι οποίοι έχουν ξεβραστεί στην επιφάνεια και επιπλέουν ανάσκελα, αλλά από τη στιγμή που επιμένουν να ασχολούνται, θα παίρνουν σποραδικές απαντήσεις.

Και επειδή αυτό το παιχνίδι είναι βαρετό, θα αρκεστώ να πω στους αιώνιους τιμητές των πάντων πως υπάρχει η υλικοτεχνική υποδομή για πολύ ρίξιμο του επιπέδου.

Βέβαια, ξέρω ότι από ανάγνωση και γραφή δεν σκαμπάζουν, γι' αυτό στα ποσταρίσματα της αηδίας που κάνουν, μπλέκουν τα ρεπορτάζ και κρίνουν από τις δικές τους τούμπες. Αλλωστε, η ενόργανη είναι προσωπικό τους σπορ και για την ομάδα από την οποία εξαρτώνται, θα κάνουν όσες τούμπες χρειαστεί. Απλή παράθεση δημοσιευμάτων, μηνυμάτων και έμμεσων ποσταρισμάτων να γίνει, θα μεγαλώσει λίγο παραπάνω η καθημερινή ξεφτίλα την οποία υφίστανται εδώ και τρία (τουλάχιστον) χρόνια.

Νταβατζήδες της ενημέρωσης, χωρίς ενημέρωση, μόνο με γραμμή. Διατηρηθείτε στη γραμμή, για εκεί είστε καλοί...

{Για τους επικοινωνιολόγους υπάρχουν αφορμές, αλλά θα δώσουν κι άλλες}

{Η υλικοτεχνική υποδομή υπάρχει για απαντήσεις σε όλα τα επίπεδα, όλα τα αξιώματα} 

Εκτός αν είσαι ο Ζλάταν (Vid)

Πρώτη κόκκινη στο MLS για τον Ζλάταν, επειδή χαστούκισε αντίπαλο. Βέβαια, ο αντίπαλος λίγο πριν τη φάει, πατά το ιερό πόδι του Σουηδού. Ο Ζλάταν αποβάλεται και τα Media δεν σοκάρονται, όπως δεν σοκάρεται και κανείς στην παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα. Το' χει κάνει δεκάδες φορές στο παρελθόν και θα το ξανακάνει. Χιουμοράκι για τις καρατιές και τα σούτια του οξύθυμου σταρ.

Η ελληνική κοινωνία, όμως, ένιωσε να σοκάρεται από τις εικόνες προπηλακισμού και μερικών ψιλών προς τον Γιάννη τον Μπουτάρη. Ευτυχώς, ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης έπεσε στο έδαφος, δυστυχώς δεν είχε τόσο αίμα, για να πουλήσει καλύτερα η εικόνα. Δεν είναι και Ζλάταν...

Μια χαρά εξυπηρετήθηκαν οι μεν και οι δε (όποιοι κι αν είναι αυτοί), χαρακτηρίστηκαν γονείς, παιδιά, άνθρωποι χωρίστηκαν βάσει "ιδεολογίας" κλπ. Πετυχημένη η συνταγή.

Ευτυχώς, που ο κυρ-Γιάννης σωριάστηκε, για να υπενθυμίσει σε όσους ξεχνούν πως η Θεσσαλονίκη (δεν έχει απαραίτητα σημασία η πόλη) βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Τα χαστούκια, τα πεσίματα και οι απειλές διακινούνται ελεύθερα σε όλους τους χώρους, δεν υπάρχει καμία επίπτωση.

Αν ο πρώτος πολίτης (ας πούμε) μιας πόλης δεν έχει τη στοιχειώδη προστασία σε δημόσια εκδήλωση, φαντάσου τί περιμένει τους απλούς και λαϊκούς. Δηλαδή, τί να φανταστείς που το Διαδίκτυο είναι γεμάτο από περιστατικά. Αλλα καταγράφονται επίσημα και άλλα όχι.

Η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία και τα πορίσματα είναι πιο ακριβή και εμπεριστατωμένα, όταν αρχειοθετούνται.

{Κάπου διάβασα για αποκέντρωση εξουσιών. Παλιό το σενάριο, θυμάμαι ότι πριν καμιά 15αριά χρόνια, στη σχολή μάς έλεγαν για ανάγκη δημιουργίας Μητροπολιτικών Δήμων. Καλό μοντέλο, όσο καλή και εφαρμόσιμη είναι η λαϊκή βάση στις ΠΑΕ}

{Μια φορά μίλησα τηλεφωνικά με τον Χάρρυ Κλυνν και ήμουν δεν ήμουν 20 ετών. Ενιωσα λίγο... κάποιος. Μάλλον είχα δίκιο...}

Αλλού το παραμύθι, αλλού ο Δράκος

Δεν ήταν και το καλύτερο σενάριο και ο μπασκετικός μπασκετικός Αρης δεν έχει συνηθίσει σε τέτοια παραμύθια. Το φετινό σενάριο γράφτηκε από τον Παναγιώτη Γιαννάκη, αλλά σκηνοθετήθηκε από το ζεύγος Λάσκαρη.

Είναι... κάπως να έρχεται στον πάγκο σου ο Γιαννάκης, να μην φέρνει αποτελέσματα, η ομάδα να κινδυνεύει και να ακούγονται τα μύρια όσα. Ναι, θρύλος είναι και ως τέτοιος αντιμετωπίστηκε. Τα όσα γράφονται από τη στιγμή της λύσης της συνεργασίας και μετά είναι κάτι μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας.

Η ουσία του παραμυθιού βρίσκεται πιο μακριά (γεωγραφικά) και ο (κακός) Δράκος είναι άλλος. Κι αυτός ήταν από τους βασικότερους λόγους που αποχώρησε ο (καλός) Δράκος. Ετσι, έπρεπε, γιατί η ομάδα πρέπει να επιβιώσει με κάθε τίμημα. Και όχι το τίμημα της πτώσης.

{Η ερώτηση "ποιος αποφάσισε το διαζύγιο με Γιαννάκη" γίνεται από ανθρώπους έχουν και την απάντηση. Τουλάχιστον, αδέξιο να διερωτώνται και δημόσια}

{Ελπίζω από σήμερα το απόγευμα και στο ματς με τον Προμηθέα να επαληθευτεί και η αλλαγή, εκτός των γραμμών}

{Ο μύθος Γιαννάκης δεν απομυθοποιείται για τους αρειανούς, ούτε από άρθρα, ούτε από παρεμβάσεις, ούτε από blogs, ούτε από χρονολόγια}

"Οσα 3ποντα και να χάσω, θα συνεχίσω να σουτάρω"

Κάπου 14 ετών ήμουν, στις μάχες με τη Μπενετόν. Το 1997 ήταν μπασκετικό έτος και ο Αρης πάλευε για να γίνει ό,τι έγινε στις 3 Απριλίου του ίδιου σωτήριου έτους. Στις κερκίδες του Παλαί, 5.500 λαού (το λέει και η ΕΡΤ 3, που πάντα ξέρει κάτι παραπάνω), γιουχάρει τυπάδες... τύπου Ρέμπρατσα και Χένρι Ουϊλιαμς, Πίτις κ.λ.π.

Ο Αμερικανός, είχε ιδιαίτερο στυλάκι εκτέλεσης. Εστριβε περίτεχνα το δεξί πόδι και σούταρε μάγκικα με το αριστερό χέρι. Μόνο που σε εκείνο το παιχνίδι, στις αρχές Μαρτίου, τα ποσοστά του ήταν σαν του Τσίπρα στις προσεχείς εκλογές. Ταπεινωτικά...

Ο Ουϊλιαμς έχει σπάσει στεφάνια, οι μοδάτοι Ιταλοί έχουν χάσει με τέσσερις πόντους και μας περιμένουν στο Τρεβίζο, με την ελπίδα ότι θα πηγαίναν Τελικό Κόρατς. Το παιχνίδι έχει τελειώσει υπέρ του Αρη και ο αριστερόχειρας, γεμάτος αυτοπεποίθηση γκαρντ, λέει σε εφημερίδα της πόλης που (δεν) πουλούσε Αρη και σε δημοσιογράφο (;)-παράγοντα της (τότε και τώρα) εποχής...

"Οσα τρίποντα κι αν χάσω, δεν σταματώ να σουτάρω. Δεν απογοητεύομαι ποτέ...". Αν και δεξιόχειρας, ένιωσα "ένα" με τον μαύρο (και όχι έγχρωμο, Χένρι) και, ακόμα και σήμερα, νιώθω έτσι...

Θα σουτάρω, όσο θέλω, με όποιο στυλ θέλω και, όσα κι αν χάσω, θα σας έχω πλάτη...

Καλό παράδεισο, Χένρι Ουϊλιαμς...

{Για τους αρεστούς, τα φιλαράκια που ενθαρρύνουν τις απειλές... και με τα δύο χέρια}

{Οσο υλικό θέλετε...}

Ε.Π.Ο.ς

Εν θερμώ αντιδράσεις απ' όπου κι αν προέρχονται. Τί να πρωτοπρολάβεις να καταγράψεις; Τη μεταμεσονύχτια και ταχύτατη δικαιοσύνη της ΕΠΟ, η οποία έδωσε την αφορμή, για να γίνουν τα όσα πρωτόγνωρα (;) συνέβησαν στην Τούμπα ή την απουσία της ΕΠΟ στα όσα έγιναν;

Εν θερμώ και η είσοδος στον αγωνιστικό χώρο γηπέδου και μεγάλο το σοκ, που προκάλεσε η εικόνα ενός περίστροφου, που κατέχει κάποιος νόμιμα, αλλά παράνομα φέρει εντός γηπέδου και σε κοινή θέα. Γιατί, η κοινή θέα ήταν που υποτίθεται ότι σόκαρε.

Εν θερμώ και οι τοποθετήσεις των οπαδών-μπλόγκερς, καθ' ό,τι η ηδονή που προκαλούν τα shares δεν αποτιμάται μόνο σε ρευστό. Το ποίημα, ανάλογα με την ομάδα που υποστηρίζεις, περιλαμβάνει διαφορετικά λογάκια, προσαρμοσμένα στην κάθε περίσταση.

Εν θερμώ και η απόφαση για διακοπή του Πρωταθλήματος, γιατί είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος. Η Super League, ως η ψύχραιμη αρχή όμως, θέλει τη διεξαγωγή του προϊόντος. Η συγγενική σχέση ανθρώπων, βέβαια, σε συγκεκριμένα πόστα εννοείται ότι δεν εξυπηρετεί συμφέρον συγκεκριμένης απόχρωσης.

Εν θερμώ, τοποθετείται και ο τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα, που, όπως πάντα, είναι οι φίλαθλοι και οι οπαδοί. Η ηδονή είναι, επίσης, μεγάλη και το κέρδος μηδαμινό. Εάν ο κόσμος είχε το καθαρό μυαλό να αντιληφθεί πως πολιτική-επαγγελματικός αθλητισμός-χρήμα είναι ταυτόσημες λέξεις, ίσως και οι έχοντες θέσεις να σκεφτόντουσαν λίγο παραπάνω πριν μιλήσουν ή πράξουν. Ισως...

{Εννοείται ότι είναι απερίγραπτη η απέχθεια, που νιώθω, απέναντι σε κάθε λογής επικοινωνιολόγο ΠΑΕ, ο οποίος μέσω αναρτήσεων σε προσωπικούς λογαριασμούς ή επίσημες ιστοσελίδες, υποστηρίζει μόνο αυτά που τον συμφέρουν. Το παρελθόν δεν ξεγράφει ποτέ, αλλά η μνήμη του κόσμου είναι βραχύβια. Η σιγουριά, όμως, και η αυτοπεποίθηση που δίνει η "θέση", τεράστια...}

{Εννοείται πως είναι εξαιρετική και η λειτουργία της Εφορίας, αν και μόνο οι εκτός πραγματικότητας πίστεψαν ότι Κυριακή πρωί εκδόθηκαν εισιτήρια για παιχνίδι που διεξάγεται την ίδια Κυριακή}

{Εννοείται πως (την κάθε επόμενη μέρα) διαβάζοντας τα πρωτοσέλιδα ηλεκτρονικού και έντυπου Τύπου, αντιλαμβάνεσαι, μερικούς από τους λόγους, πως στην Ελλάδα δεν πιάνεις ποτέ πάτο. Πάντα θα υπάρχει και πιο κάτω}

{H απόφαση για τέλεση (με κόσμο) ποδοσφαιρικού αγώνα κατάφερε να θίξει τρεις ΠΑΕ (ΟΣΦΠ, ΠΑΟ, ΑΕΚ) και μία ΚΑΕ (Αρης). Σπάνιο, αλλά καταλαβαίνεις τί γίνεται γύρω σου...}

{Ο πανηγυρισμός του Ουάρντα, λέει, στο γκολ που πέτυχε κόντρα στην ΑΕΚ. Για τα ελληνικά media, η αναπαράσταση αυτοπυροβολισμού θεωρείται πανηγυρισμός. Ο Αιγύπτιος, υπό αυτό το πρίσμα, αποτελεί πηγή έμπνευσης και το ελληνικό ποδόσφαιρο πρέπει να νιώθει, κάπως, έτσι. Πυροβολημένο από κάθε περαστικό αθλητικογράφο, παίκτη, προπονητή, παράγοντα, επενδυτή}

{Εννοείται πως σε κάποιον ιδεατό κόσμο η φωτό του 27χρονου δολοφονημένου Σλοβάκου δημοσιογράφου, Ján Kuciak, θα κοσμούσε κάποια στήλη περί (ποδοσφαιρικής) εξυγίανσης}

Αφήνω τη φωτό να υπάρχει, γιατί οι απειλές (άμεσες και έμμεσες) είναι μονίμως υπαρκτές και ενισχυόμενες και στη χώρα που ξεγέννησε την ελευθερία του Λόγου.

Ενοχλείται ο δικός σου

Βλέπεις και δεν μιλάς, παρατηρείς, φιλτράρεις και η μόνιμη διαπίστωση είναι πως, κάποιοι άνθρωποι σ' αυτόν τον τόπο, κακώς έχουν δικαίωμα λόγου και επιλογής.

Τοποθετήθηκε ο Κουβέλης στο υπ. Αμυνας και δύο στρατιωτικοί μπέρδεψαν τα σύνορα και έγιναν τσακωτοί από Τούρκους. Στα κοντά, βλέπεις και τον "τρυπημένο" πρόεδρο (όπως χαρακτηρίστηκε) της ΠΑΕ Αρης να βγαίνει στο "Τουρκόπολις".

Ναι, στην ίδια συχνότητα, η οποία φιλοξενεί με περισσή αγάπη τον δικηγόρο Παναγόπουλο (κανείς αρειανός δεν έχει ιδρώσει απ' όσα λέει/καταγγέλει εδώ και χρόνια), το πρώη μέλος της ΕΕΑ, Μαρούπα (και κάθε Μαρούπα, αγαπημένη φράση), τον ποινικολόγο Κούγια κ.ο.κ.

Ο πάγιος διασπορέας ειδήσεων, διασταυρωμένων από τη μία πλευρά (πάντα εκείνη που εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα), επιμένει και υπενθυμίζει ονόματα, για τα οποία ούτε τη δράση τους γνωρίζει, ούτε ορολογίες (π.χ. νομολογία), ούτε το τί ακριβώς γινόταν την περίοδο που γινόταν. Αυτός ο τύπος, που λέτε, κυκλοφορεί ελεύθερος και ελεύθερα λέει και γράφει ψεύδη, γιατί έτσι του έμαθαν και, με τη σειρά του, μαθαίνει στους επόμενους.

Ενοχλήθηκε, λοιπόν, γιατί ο Θόδωρος Καρυπίδης μίλησε στη συχνότητα, που τον "τρυπά". Αυτή είναι η μία ανάγνωση, γιατί υπάρχει και η άλλη. Ο πρόεδρος της ΠΑΕ βγήκε εκεί που ξέρει ότι θ' ακουστεί. Στο "άνδρο" των Τούρκων θα σκεφτούν πολλοί και μαγκιά του (θα πουν πολλοί).

Είπε, μεταξύ των άλλων, πως ο Αρης δεν ανεβαίνει σε άρμα και είναι μόνος του. Μην ξεχάστε τα λόγια αυτά. Εφόσον ο Αρης δεν πάει με κανέναν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, έχοντας τον ίδιο επικεφαλής, τί πιστεύουν οι φίλοι του δημοσιο... κάτι. Οτι θα υπογράψει μαζί τους μόνιμο συμβόλαιο, επειδή τον στηρίζουν (ως εκεί που θέλουν), όπως κάνουν και με κάθε διοικητικό ηγέτη;

Ή θα του υποδείξουν πού, πότε και τί θα λέει; Τα "τρυπήματα" αποτελούν δικό τους προνόμιο και καλύτερα ρωτήστε τους προηγούμενους. Κάτι θα έχουν να πουν...

{Δεν ξέρω αν ο Καρυπίδης γνώριζε τις ακροαματικότητες των ραδιοφώνων, ίσως τον συμβούλευσαν και οι άξιοι επικοινωνιολόγοι, οπότε αν τις διαβάσει κανείς, μάλλον θα τον δικαιώσει}

{Μήπως έμαθες τί σημαίνει 1+1;}

{Η όμορφη Θεσσαλονίκη λειτουργεί με τρόπο που ούτε φαντάζεσαι. Το ξεμπρόστιαμα, ούτε που το φαντάζεσαι. Επιπλέοντα τύπε...}

{Ας ξέρει ο κόσμος πως στον τουρκο... όμιλο, ο αποκλεισμός υφίσταται σε κάποιους μη αρεστούς}

{Η ανακύκλωση (προσώπων) δείχνει -τουλάχιστον- οικολογική συνείδηση}

{Βλέπεις στοιχείο δημοσιότητας, το βλέπεις ετεροχρονισμένα, και βάζεις λογότυπο Μέσου, για να το μετατρέψεις σε τί; Αποκλειστικό;}

Ξεφούσκωμα

Οι δημοσιογραφικοί στρατοί τα' παιξαν, με το που έσκασε το σκάνδαλο (ας πούμε) Novartis και έσπευσαν να δηλώσουν ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά κάποιου είδους φούσκα. Παρόμοια φούσκα με τους ρεπόρτερ της φούσκας, καμιά 500αριά χιλιόμετρα πιο πάνω.

Είμαι σίγουρος πως δεν θα νιώσουν μόνοι. Τα ρεπορτάζ της αλήθειας από την πρωτεύουσα του ελληνικού έθνους, έχουν φίλους και στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας. Αυτής τουλάχιστον, που εμείς ξέρουμε, και πριν δοθεί διαφορετικός γεωγραφικός προσδιορισμός στα Σκόπια.

Κοιτάξτε, λίγο πιο βόρεια και θα καταλάβετε ότι δεν είστε μόνοι...

{Στην πόλη του "ό,τι δηλώσεις, είσαι", αλλά και που μπορεί να μην είσαι, γιατί μπορεί να μην το έχεις δηλώσει}

{Οταν βιάζεσαι να ποστάρεις το μήνυμα του επικοινωνιολόγου και ένα μήνα μετά ξαναποστάρεις την ίδια είδηση, που αφορά το ίδιο πρόσωπο, πώς λέγεται η διαδικασία;}

Αγραφο χαρτί

Αν το κατέχεις το αντικείμενο, δε χάνεις ευκαιρία να το αποδεικνύεις. Ειδικά δε, όταν κατέχεις θέση στην Επικοινωνία και κάνεις ό,τι μπορείς, για να δείξεις ότι κάποιος είσαι. Eίσαι, κατά δήλωσή σου, επαγγελματίας δημοσιογράφος, μέλος Ενωσης.

Ετσι, μετά τον "εκ δεξιών", που δε λέει ονόματα και κάνει νεύματα, εμφανίζεται και ο εξ' αριστερών. Σε παιχνίδι με έντονη παρουσία Μέσων Ενημέρωσης είναι λογικό να τυπώσεις περισσότερες συνθέσεις ομάδων και να τις μοιράσεις, ως οφείλεις, στους δημοσιογράφους. Σε όλους πλην ενός.

Οχι, δεν είναι η πρώτη φορά, απλώς στο ματς με τον Απόλλωνα Πόντου φάνηκε λίγο πιο έντονα. Προσπερνάς με περίτεχνη ενέργεια τον αντίπαλο και μοιράζεις τις κόλλες Α4 σε όλους τους υπόλοιπους. Οι επικοινωνιακές ιδέες εξαντλήθηκαν μάλλον στον αριθμό των εκτυπώσεων.

Ξέρω, αυτή τη γραμμή παίρνεις για εκείνον που δεν παίρνει γραμμή.

{Τους τελευταίους μήνες δεν είναι ότι δεν υπήρχαν αφορμές. Σε αυτή την όμορφη πόλη, τύποι που φέρουν δημόσιο λόγο γράφουν ασυναρτησίες, οι οποίες απλώς μαζεύονται στον σωρό των τελευταίων 2,5 ετών. Δεν πάνε, όμως, χαμένες}

{Το ξεμπρόστιασμα, που με το φτωχό σου μυαλό, έγραφες... Τυλιγμένος είσαι}

{Τα αφιερώματα γεμάτα σάλιο οφείλονται στις επιλεκτικές διαρροές στους μη αποκλεισμένους. Στους ακολουθούντες τη... γραμμή}

{Τα ψιθύρια, που γράφεις, δεν ακούγονται ούτε στον διπλανό σου}

{Ο "είδε φως και μπήκε" για εκείνον που έχει μπλογκ και 10 φίλους, τί κάνει, όταν αλλάζει ιδιότητα και γράφει τη στήλη του; Χρεώνει σε άλλα μίντια, μεταγραφές που δεν έγιναν; Ή πάλι η γραμμή καταλήγει σε κάποιον συγκεκριμένο;}